2 Temmuz 1993 Sivas…

37 Can’ın solduğu Sivas Katliamı ile ilgili yönetmenliğini Umut Kurt’un yaptığı Carina’nın Günlüğü Sivas’93 isimli film vizyona girmek üzere. Filmde Erdal Tosun, Serkan Genç, Füsun Demirel, Barış Ordu, Denise Ankel, Mustafa Alabora ve Altan Erkekli rol almışlar.

Carina’nın Günlüğü Sivas’93

Carina’nın Günlüğü Sivas’93 filminin fragmanı :

https://www.youtube.com/watch?v=lgRxvvwbfr8

Sivas katliamı hakkında izlediğim bir videoda doktor ve aynı zamanda sinema oyuncusu olan Ercan Kesal, 2 Temmuz 1993 tarihinde Gümüşsuyu’ndan yukarı doğru çıkarken televizyonda bir spikerin bazı isimleri arka arkaya okuduğunu duymuş. Spikerin Behçet Sefa Aysan dediğini işitip bu bizim Behçet abi olamaz diye düşünmüş. Doktor, şair Behçet abinin Sivas’ta yakılarak öldüğünü anladım diyor röportajında. Büyük bir üzüntü ve korku hissetmiş Ercan Kesal. Behçet Aysan’ın bile fütursuzca öldürüldüğü bir ülkede yaşadığını iletiyor. Ercan Kesal , o tarih için hissettiğim ise  “Hiç bitmeyen bir keder” şeklinde noktalıyor sözlerini.

Kardeş Türküler’in solisti Vedat Yıldırım ise o günleri şöyle anıyor.

Biz o zamanlar üniversitedeydik. 90’ların başı umut verici bir dönemdi. Kültürler, inançlar, halklar kendilerini yeniden tanımlıyorlardı. Farklı dillerde dergiler, albümler, müzik cd.leri çıkıyordu.
Kardeş Türküler’i oluşturma aşamasındaydık. Bir çok kültürü tanımaya çalışıyorduk. Alevi müziğinde neler oluyor neler bitiyor diye incelerken, o dönem Hasret Gültekin’i keşfetmiştik.
(Ardziv M. Notu : Hasret Gültekin, Kürt kökenli Alevi Ozanı doğduğu toprakta, Sivasta, katliamda 22 yaşında rahmetli oldu.)
Yine Metin Altıok’un kimliksiz ölüler şiirinde “Sevmeyi deneseydiniz, Bu yolu seçmezdi belki” diye devam eden mısralarını hatırlatıp; onların Sevmeyi Denemediklerini iletiyor Vedat Yıldırım.
(Ardziv M. Notu : Şair Metin Altıok Sivas katliamından ağır yaralı olarak kurtuldu ancak komadan çıkamayarak 9 Temmuz günü hayata veda etti. )

Menderes Samancıların, Sivas katliamı için yazdığı şiiri :

Vardım Veysel’in yurduna
Sordum köyün kuzusuna,
Kurtlar sarılmış postuna
Sivas eli, Sivas eli
Bir yel esti deli deli.

Kanlı kardeş gel bağrım deş
Otuz yedi değil üç beş
Utancından doğmaz güneş
Sivas eli, Sivas eli
Bir yel esti deli deli.

Yandı Canlar yangın yeri,
Eriyen sazların teli
Soldu mu dostun gülleri,
Sivas eli, Sivas eli
Bir yel esti deli deli.

Bu ülke kendi çocuklarını, yetiştirdiği değerleri yitirdi.
Uğur Mumcular, Sivas’ta kaybettiğimiz sanatçılar, Hrant Dinkler ve ismini sayamadığımız bir çok aydın, sanatçı ve gazetecinin ölümleri bu ülke için büyük bir kayıptır.
Bırakın sadece ülkemizi, bütün dünya neyi paylaşamıyoruz.
Sonunda hepimizin gideceği yer kara toprak değil mi? 2 metre kare tabutta, kim neyi yanında götürebilmiş ebediyete intikal ederken.
Düşünsenize aynı dini geçtim, aynı mezhepten değil diye bile insanlar öldürülüyor sekülerizm ve modernite süreçlerini tamamlamış ülkelerde. Üniversitede en yakın arkadaşım bir Azeri’ydi. Bilirdi benim Ermeni olduğumu. Çok yakındık birbirimize ve o dönem Azerbeycan ve Ermenistan savaş halindeydi. Ama biz dosttuk.
Azınlıkların yetiştirilme tarzında, azınlık olduğunu saklamak vardır. Evde mama(yani anne) dersin, sokağa çıkıp yürürken veya annene seslenirken; çocuğum mama diye seslenme anne de diye yetişmiştir bir çoğumuz. Onlar da haklılar belki, şu an çoğu insan bilmez bu ülkede Vatandaş Türkçe Konuş Kampanyaları 1928lerde başlamış 1930’lar boyunca devam etmiş ve bazı ilçelerde kendi dillerinde konuşan azınlıklara sokakta Türkçe konuşmadıkları için para cezaları verilmiştir. Yine 1960larda da benzer bir kampanya yürütülmüştür. Ben hiçbir zaman ne üniversitede, ne askerde Ermeni olduğumu saklamadım. İnsanların da Ermenileri tanımalarını istedim. Biz bu topraklarda yüzlerce yıl beraber yaşamıştık ve halen yaşıyoruz. Bu topraklarda akan kanın durması, kardeşin kardeşi vurmaması temenisiyle.
Tabi bunu yaparken de görev sadece halka değil Devletimizi idare eden hükümetlere de düşüyor.
Halen tarih kitaplarında Ermeniler düşman olarak gösteriliyor. Küçücük çocuklar Ermenileri düşman olarak görerek yetişiyorlar.

Bu arada unutmadan dönelim filmin ismine, Carina’nın Günlüğü Sivas’93 , neden mi Carina ?
Carina, Sivas katliamında hayatını kaybeden bir Hollandalı gazeteci.

Güzel ve güneşli günlerin bütün dünya için doğacağı günlerin hasretiyle…